Nisoli ve uyku

Söylemekten bıkmadığım benim için çok önemli şeyi söylemeden başlamak istemiyorum: her bebek farklı, hepsi ayrı bir serüven, her anne de farklı lütfen ama lütfen her şeyden önce bunu unutmayalım 🙂

Bizim minnoş doğduğu günden beri gece uykusunda çok sıkıntı çekmedik. Bilmeyenler için Nisan ilk dört ay kolikti. Sanırım hayatımda yaşadığım en tarifsiz çaresiz dört ay.. Buna rağmen gece uykusunda sıkıntı yaşamadık.

Gündüz hep az uyudu, en minik haliyle bile gündüz uykusunu çok sevmedi. Uykusunu alıp uyandı, uykucu bir bebek olmadı. Gündüz hep aydınlıkta uyuttuk, gece ise karartmalı perdeli odada çok çok loş bir ışıkla. Şimdi ise neredeyse tamamen karanlıkta uyuyor. En kaliteli uykular gece karanlıkta diye okumuştum herkes için. Emerken uyudu yatağa bırakınca uyandı ilk aylar, sonra ikinci ayda emzik alınca daha rahat ettik, memede uyuma olayı çok çok azaldı. Uyusun yeterki o ilk aylar nerede mutluysa, şimdiki aklım olsa hep kucağımda uyuturdum🤗

Uyku eğitimine çok inanmamakla birlikte uyku rutini olması gerektiğini düşünüyorum kendi deneyimlerimle. Bebekler düzeni ve rutini sever der ya hani bu işin uzmanları, işte ona sonuna kadar inanıyorum. Kolik olduğu dönemlerde bile her akşam üzeri banyosunu yaptı, masajını yaptık, emdi ve sonrasında uyku. Kolik için çarşafta bile salladık, yapmam dediğim her şeyi çaresizlikle yaptım. Uyumuyor ama çarşafta sallanırken susuyordu. Ayakta salladık, yeter ki rahatlasın derdi var diye. Sonra bebek hamağı aldık, gündüz onda uyumayı sevdi kolik döneminde. Gece yine aynı rutini uygulayıp uyuyordu. İlk dört ay kolik bir bebeğe uyku ya da herhangi bir şey öğretmek zaten acımasızca olurdu, dört  aydan sonra kolik bıçak gibi kesildi ve bir öğlen yanımda kendi kendine uyudu. Resmen rahatlamış ve çok çok daha mutlu bir bebekti artık kolikten sonra.

Uyku rutinine hep devam ettik, banyo masaj emmek ve yatış şeklinde. Meme de uyumasından ziyade emzirip yatağına yatırmak şeklinde devam ettik, bebekler nerede uykuya dalarsa orada uyanmak istermiş. Meme de uyuduğu zamanlar tabi ki oldu. Bizim odamızda kendi beşiğinde yatıyor hala. Dördüncü aydan sonra rutini yapıp yatağımıza yatırıp yanına yatıp bazen pış pış bazen de hiç gerek kalmadan kendi uyudu. Sonra kendi yatağına geçiriyorduk uyuduktan sonra. Biraz daha büyüdükçe artık kendi yatağında döne döne uykuya geçmeye başladı. Hatta gördük ki kendi yatağında çok daha rahat uykuya dalıyor.

Ek gıdaya kadar iki saatte bir kendi kalktı emmek için, 8-9 ay civarı uyku arası uzamaya başladı gece daha uzun uyudu. Ben hala gece kendim yatmadan önce emziriyorum uyku arasında sonra sabaha kadar uyuyor.

Çok katı uyku saati kuralımız hiç olamadı, kışın 7 buçuk 8, yazın ise 8 buçuk 9 buçuk arasında kendisi uyku saatini belirliyor. Uykusu yokken uyusun diye diretmedik hiç. Karnının aç olmadığına da emin olduk.

On dördüncü ay dan sonra yaklaşık iki aydır uykusu gelince mız mızlandığı zaman ‘uykuya gidelim mi? ‘ diyoruz ve elimizden tutup odaya gidiyor. Büyüdükçe bizim için çok çok rahat oldu. Uykusu geldi hemen eve dönmeliyiz demedik hiç, uykusu gelince bebek arabasında, oto koltuğunda uyudu hep.

Uyku arkadaşı ise doğduğu günden beri yanında. Hep baş ucuna koydum uyku zamanlarında. Büyüdükçe kendisi tutmaya başladı. Uykusu gelince tavşanını alıp onunla uykuya dalması çok çok kolay oluyor. Uyku arkadaşının çok faydasını gördüğümü söyleyebilirim.

Kısaca uyku rutini, kararlı olmak, bir derdi olmadığına emin olmak, kolik gaz diş vs. bizde çok işe yaradı. Anne baba bu süreçte hep beraber hareket ettik, babasıyla da uyumaya alışık, hatta onunla çok daha çabuk uyuyor. Uykuya dalarken eğer zorlanıyorsa yanında oluyoruz, buradayım uyu aşkım iyi geceler diye konuşuyoruz.

Bizim uyku serüvenimiz böyle, uyku doğal bir süreç ve katı eğitim gerektirdiğine inanmıyorum, sadece anne babalar bilmediğimiz için bazen zorlanıyoruz nasıl bir yol izlenmesi gerektiğini bilmediğimiz noktada destek almak gerekir diye düşünüyorum. Ağlatarak yapılmaması gerektiğine inaniyorum ve bolca sabır. Anne ya da baba hangisi daha sabırlıysa daha büyük görev düşüyor bence. Uykusuzluk her ebeveyn için kabus, baş edilemediği noktada mutlaka destek alınmalı yaşam kalitesi için bence.

Bol bol uykular olsun yavrulara😴

ZEYNEP ❤

Ailemiz büyüyor ❤ Mom to be 👼

Mom to be ❤ 3 ay bitti mi 🙈

13. hafta kız olduğunu öğrendiğimizde aklıma bu konsept geldi ve evde çektik 💖

Bu yazacaklarımın yazarak ne kadar tarifi olur bilemiyorum aslında. Yaşadığımız çok tarifsiz, en değişik en heyecanlı, bütün duyguları barındıran çook değişik bir deneyim 🤗

Nasıl öğrendik; adet tarihim geçeli 2-3 gün olmuştu hemen testte çıktı,  sonrası kan tahlili derken o süreç detayı bize kalsın. Öğrenince sevinçten ağladım, güldüm, zıpladım yapılabilecek bütün değişik seyleri yaptım. Yaşadığımız mutluluğu anlatmak çok zor ancak yaşayan anlar 🙂 İlk üç ay aman ne olur ne olmaz diye kimseye söyleme dediler, zira risk her hamile için ilk üç ay var dedi doktorum. Aile ve yakın çevreden de saklayacak değildim tabi. İlk etapta inandırmam zor oldu, ‘hadi canim, yok canım aa nasıl yaaa!! Siz daha gezersiniz diyorduk’ gibi cümleleri çook duyduk 🙂 Beni tanımamışlar ben her türlü minikle de gezerim o kısmı hiç aklıma bile getirmedim, getirmedik Ahmet’le 🙂

 

Gelelim ilk 3 ay yaşadıklarıma. . Önce hemen doktora gittik tabi, aklımda bir doktor vardı ama randevu geç bir tarihe alabildik dolayısıyla öncesinde başka bir doktora gittik. İlk önce keseyi gördük (5.hafta) bir sonraki hafta kalp atışı (6.hafta) görüntüde bir şey yok ama resmen kalp atışı duyuyorsun o kadar mucizevi bir durum ki.. Bir sonraki gidişte minik mercimeği gördük,  fasulye derken 8. haftada el tomurcuğu diz kapağı ve oynayan bir minik bebek gördük resmen, yaşadığımız şaşkınlığı anlatamam 😍 Bu kadar hızlı büyümesine inanamadık. 3cm lik şeyin diz kapağı bile var ve hareket ediyor, mucize buymuş meğer.. 

Öğrendikten sonra ki 1-2 hafta çok uyudum, ki uykuyu hiç sevmem. Kapı çalmış telefon çalmış hiç duymamışım bile, öyle tatlı bir uyku hayatımda ilk defa. O süreç çabuk geçti. Gelelim mide bulantısına, 3 gün süreyle herhalde mide bulantilarim başlıyor dedim. Midem ağzımda her yerim ağrıyor derken 4. gün sabahı böbrek taşı düşürdüm. Ben şok. Daha önce bir çok defa taş düşürmüş hatta taşı düşürmeyip ameliyat olmuş biri olarak bu kadar rahat taş düşürmek bir mucize daha olsa gerek. Sonrasında mide bulantısı kalmadı, iştahım hiç kapanmadı, reflüm coştu ama normal zamanda da olduğu için hamileliği çok suçlayamam. Tek Büyük sorunum su içmeyi hayatım boyunca hiç sevmedim bu 3 ay sürecinde de su reflümü azdırıp beni kötü etkileyen tek şey oldu. Sunun yerini tutmaz ama bol meyve suyu, ayran kurtarıcım oldu.

Folik asit dışında bir takviyeye gerek duymadı doktorum. Kısaca bu 3 ay çok mutlu ve çok rahat geçti, kasık ağrılarım dışında 🙈 O da rahim büyüdüğü için çok normalmiş.

6. haftamızda arabayla Bozcaada’ya gittik. Yol 12 saat sürmesine rağmen minik hiç zorluk çektirmedi. 8. haftamızda ise çok önceden planlanmış bir seyahatimiz vardı ve doktor uçakla gitmemizin hiç bir sakıncası olmadığını söyledi Avusturya’ya gittik. Kilometrelerce yürüdük gezdik, minik bu tatilde de bizi hiç üzmedi ❤ Bitti mi?  Hayır 🙈 11. haftamız da işe süpriz bir haftasonu gezisi daha gelişti ve biz yine uçakla İtalya’ya uçtuk. Bizim minik merciş  henüz 3 ayını tamamlamadan üç tane tatil yapmış oldu böylece 😍

Bozcaada’dan 💙

 

Viyana ve Hallstat gezimizden 💫

Çok zayıf olunca minik göbek çok erken çıktı, Floransa

Ben bu süreçte o kadar rahattım ki, doktora gidince ‘ben çok rahatım hiç bir şikayetim yok, kalmadı’ dedim taş düşürdükten sonra. O an doktorum minik bir şaşkınlık yaşadı ve ‘biz önce bebeği bir görelim bakalım’ diyerek hemen ultrasona aldı ve bebeği gördükten sonra ‘ohh rahatladım, bütün şikayetlerim geçti diyince bebeği hemen görmek istedim’ dedi 🙈 Güzel düşünün güzel olsun canım anne adayları ❤

Gribimi es geçemem, ne kadar korunmaya çalışsamda bulaştı ve 1 hafta kadar zorladı. İlaç almadan bol sebze meyve, günde 1 fincan ıhlamur ve bol dinlenme ile 1 hafta süründüm. Burun tıkanıklığı en büyük kabusum oldu, tuzlu su denedim açmadı ama rahatlattı. Olsun 3 ayımız bitiyordu ve biz 13. hafta başında ikili tarama testi için doktorumuza gidip miniği görecektik.

Ve ilk tarama testimiz. 13.haftanin hemen başında doktorumuz tüm organları inceledi, inanılmaz keyifli bir ultrason zamanıydı. Vee asıl soru ‘cinsiyeti öğrenmek istiyor muyuz?’ eveet dedik heyecanla ve doktorumuz ‘KIZ’ demesiyle biz de bir gülme krizi 😍 Ahmet ilk günden beri kız dedi rüya bile gördü. Ben ise kontrole gitmeden bir gece önceye kadar erkek kesin diye gezdim ama son gece rüyamda kucağımda ki kızı görünce kız olduğunu anladım. Çin takvimi de tutmadı bu arada, erkek diyordu ama bizim prenses geliyor 👼Ye ekşiyi doğur Ayşe’yi derlermiş o tuttu 🙂 Deli gibi tatlı seven ben tatlıdan uzaklaşıp ekşi ne varsa benim olsun istedim. Doktor çok net konuşunca %95 diyorum yoksa pembeleri ben giyerim dedi 🙈 Hemen çıkıp iki hediye aldık pembeli ve ailelerimize gidip hediye paketlerini verip açmalarını istedik. Paketlerin içlerinden pembeler çıkınca herkes önce sevinç çığlığı attı ❤ Herkes kız istiyormuş meğer de söylemiyorlarmış 😂

 

Bu 3 ay hiç kilo almadım bu arada, yarım kilo belki.. İştahımın hiç kesilmemesine rağmen ✌Gereksiz abur cubur yemedim ama onun dışında her şeyi yedim.

Doktora sorduğum ilk sorum neydi dersiniz? ‘İşkembe çorbası içebilir miyim? ‘ 🙈 Doktor tabi kahkahayla, içebilirsin dedi, temiz olduğuna emin olduğun yerlerde. O akşam gidip içtim, yasaklar daha cazip beynin bir oyunu bence 😂 Onun dışında sakatat yasak tabi. Toksoplazma negatif çıktığı için dışarıda asla yeşillik yeme, evde de çok iyi yıkadıģına eminsen ancak ye dedi.

Kedi ve köpek; bizim evde yok ama anneannemiz de bir kedi ve babannemiz de bir köpek var. Doktorum sadece kedi dışkısından uzak dur onun dışında bir sorun yok, hele evde ki köpekten insandan ne kadar zarar gelirse o kadar gelir korkma dedi.

İlk 3 ay böyle geçti bizde. Bundan sonrası bakalım nasıl geçecek 🙏

Bir daha ki yazı daha heyecanlı olacak benden söylemesi minik çok hızlı büyüyor  😍

Zeynep ❤